Klub se osniva 1899. godine pod imenom Milan Cricket and Football Club od strane engleza Alfred Edwardsa i u njegovu čast klub dobija ime Milan, kako ga Englezi zovu, a ne Milano. Biraju se crveno-crni dresovi, da bi se istakla želja, žestina i velika borbenost ekipe. Prvi trofej po nazivu Medaglia del Re osvaja se 1900., dok se prva titula prvaka osvaja već 1901. godine. 1908. godine jedan deo kluba, nije hteo priznati italijansku dominaciju u njemu i odvaja se, pa tako postaje FC Internazionale (Inter Milan), Milanov najljući i najveći protivnik. Posle Prvog svetskog rata, počinje period stagnacije i loših rezultata, koji se tek uspevaju popraviti u krajem 40-tih godina i onda započinje Milanova "prva zlatna era". Milan osvaja titulu posle 44 godine predvođeni trojicom Šveđana: Gunnar Grenom, Gunnar Nordahlom i Nils Liedholmom. Posebno se istakao Gunnar Nordahl, sa 35 golova u sezoni 49/50 tj. rekordom koji još nije nadmašen. Milan postaje šampion i 1955., 1957. i 1959. Postaju prvaci takođe i 1962. godine kada je bio trener Nereo Rocco, tvorac legendarnog stila igre catenaccio. Najveće zvezde u tom periodu su bila dva Italijana Gianni Rivera i José Altafini. Međutim posle toga klub se nalazi opet kako u finansijskim tako i u rezultatskoj krizi, dok njihov gradski protivnik Inter doživljava najveće uspehe. 70-tih godina osvajaju 3 nacionalna kupa i 2 kupa pobednika kupova, ali glavni cilj je 10-ti skudeto koji bi doneo prvu zvezdicu iznad grba ekipe. Ipak, svoju prvu zvezdicu dobijaju 1979. godine, kada im je taj trofej doneo izvanredni Gianni Rivera. Međutim u sezoni 79/80, kod Milana i Lazija se utvrđuje da su neke mečeve nameštali i kažnjavaju ih putem u Seriju B. Milan se odmah poslije godinu dana vraća u Seriju A, međutim očajnim igrama te sezone, opet doživljavaju katastrofu i sele se u niži rang.
 |
| Berlusconijeva ERA |
Nakon velikih poteškoća, 1986. godine klub kupuje tada poznati industrijalac Silvio Berlusconi, i počenje da pravi poteze koje će Milana vratiti na staru stazu slave. Jedan od najboljih je dovođenje tada mladog trenera Arriga Sacchia, ali i sjajnog holadskog tria u kome su bili: Ruud Gullit, Marco Van Basten i bivši trener Barcelone Frank Rijkaard. Od italijanskih igrača dolaze Carlo Ancelotti, Roberto Donadoni i Giovanni Galli. Prvaci postaju ubrzo 1987. godine, a godinu kasnije osvajaju i Kup Šampiona. Godinu kasnije isti kup opet brane, a i osvajaju u dve godine i dva interkontinentalna kupa. Ariga Sakija mijenja Fabio Capello, sa kojim Milan osvaja titule od 1992. do 1994. godine, napravivši sezonu bez poraza. 1994. osvajaju još jedan Kup Šampiona u legendarnoj utakmici sa Barcelonom kada je rezultat bio 4:0 u korist Rossonera. Okosnicu toga tima činili su: George Weah, Dejan Savićević, Roberto Baggio, Zvonimir Boban, Alessandro Costacurta, te harizmatični kapiten Paolo Maldini. Nakon toga uslijedio je period osrednjih rezultat bez trofeja, međutim ubrzo klub u sezoni 1998/1999 kada su ih svi videli bez šansi osvaja titulu šampiona Italije. 2003. godine postaju opet Šampioni Evrope, osvajaju Ligu Šampiona, tj. nekadašnji Kup Šampiona predvođeni Andrejem Shevchenkom, Rui Costom, Filippom Inzaghijem, Andreom Pirlom i drugim. A 2006/7. ponovo dolaze do finala Lige Šampiona i osvajaju protiv Liverpoola rezultatom 2:1.
 |
| San Siro |
Trenutni stadion tima je San Siro sa 85.700 sedišta, zvanično poznat kao Stadion Giuseppe Meazza po bivšem igraču koji je predstavljao kako Milan tako i Inter. Ime San Siro je preuzet iz okruga gde je smešten. San Siro je domaći teren u Milanu od 1926, kada ga je privatno sagradio klub. Stadion se deli sa Interom od 1946, kada je drugi veliki milanski fudbalski klub prihvaćen kao zajednički stanar. Stadion je dobro poznat po fantastičnoj atmosferi zbog blizine sedišta terenu. Postoji česta upotreba rakete od strane navijača koji često prouzrokuju nevolje.
Dana 19. decembra 2005, Milanov potpredsednik i izvršni direktor Adriano Galliani najavio je da tim ozbiljno radi na tome da se iseli iz San Sira. On je rekao da će se Milanov novi stadion u velikoj meri zasnivati na Veltins-Areni i sledećim standardima fudbalskih stadiona u Sjedinjenim Državama, Nemačkoj i Španiji. Verovatno će biti stadion za male fudbalske svrhe (bez atletike). Novi stadion bi trebalo da bude nazvan po sponzoru. Ostaje da se vidi da li je to plan, ili je ovo samo trik da primora vlasnike da prodaju stadion Milana za nominalnu naknadu kako bi nastavili sa renoviranjem. Takođe su se pojavile glasine o nameri Intera da se izgradi novi stadion koji takođe može uticati na ovu odluku.
